کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا

 مگر کربلا از سیطره زمان و مکان خارج است که همه جا کربلا باشد و همه روزها عاشورا؟
مرا ببین که در پیشگاه ولایت سخن از زمان و مکان می‌گویم! زمان و مکان نسبت است و برای آن که از جوار مطلق، از بلندای اعراف بر عالم وجود می‌نگرد، این‌جا در پیشگاه ولایت، سخن از زمان و مکان گفتن نشانِ بی‌خردی است.
کربلا قلب زمین است و عاشورا قلب زمان. یعنی اصلاً کربلا مطلق زمین است و عاشورا مطلق زمان، و راه‌های آسمان از این‌جا آغاز می‌شود؛
 از این‌جا دروازه‌ای به عالم مطلق گشوده‌اند.
می‌پرسی که از متناهی چگونه می‌توان راهی به سوی نامتناهی جُست؟
این سرّالاسرار خلقت است و گویی تقدیر این‌چنین رفته است که اسرار، اگر چه به بهای سر باختن حسین علیه‌السلام، فاش شود.

غدیر، خاکى سوخته، ملتهب، در عمق صحراى «جحفه» نیست تا از چهار سوى تا هر جا که چشم کار مى‏کند گسترده و نا پیدا باشد.

غدیر درخشان چون گوهرى در تابش آفتاب است، وسیع به وسعت ابدیت است و جارى در لحظه لحظه کائنات است، صبور چون ایمان و لطیف چون عشق است، برنده چون شمشیر، کوبنده چون طوفان است، خاشع چون واژه صداقت و سرافراز چون افلاک است.

در غدیر مى‏توان همه خلایق را در دو صف دید: آنانى که امانت الهى را به جان پذیرفتند و آن گروهى که از وظایف انسانى‏شان شانه خالى کردند و راه جباران و ستمگران را برگزیدند.

برکه غدیر، برکه نیست، گودالى پر آب از باران‏هاى بهارى نیست. بوته آزمایش حق است که فلز آدمیت را در آن به آتش آسمانى مى‏سپارند تا طلاى خالص از خار و خاشاکها و کثافتها جدا شود. «تا گریزد هر که بیرونى بود.» ادامه مطلب...

ضمن عرض تبریک به مناسبت میلاد پر برکت امام هادی (ع) کلام نورانی شان را آویزه گوشمان خواهیم داشت :

ایشان در سخنی گهربار مى فرماید:

الغنى قلة تمنیک ، و الرضى بما یکفیک ، و الفقر شره النفس ، و شدة القنوط، و المذلة اتباع الیسیر، و النظر فى الحقیر...

سرمایه حقیقى آرزوى کم داشتن و خرسندى به آن چیزى است که تو را کفایت کند و فقر حقیقى ، آزمندى نفس و نومیدى زیاد است ، و ذلت و درماندگى ، کوتاه نگرى و چشم داشت به اشیاى حقیر است ...

امام هادی (ع) در این بیان نورانی به تبیین مفاهیم زیر می پردازند :

 الف ) توانگرى :

امام توانگرى را به داشتن پول و حساب بانکی و تراول های تو جیب  و غیر اون  نمى داند ، بلکه به نظر ایشون  سرمایه واقعى ، آرزوى کم و خشنود به آن مقدار است که انسان را به کفایت کند.

ب - تنگدستى :

در اندیشه امام ، فقر و درویشى به مال اندک نیست ،  بلکه آزمندى نفس و نومیدى بسیار انسان «فقر حقیقى » است .

ج - فرومایگى :

خوارى و خفت انسان در مشغول شدن آدمی به مسائل حقیر و پیش پا افتاده  و بی توجهی به ارزش هایى است که « کرامت انسانى » را حفظ مى کند .

ای خدا من چقدر با این واژه ها غریبم !!!!

خدایا کمک !!!

الهی العفو

چند روز پیش می خواستم برم عکاسی

می خواستم یه عکس توپ بگیرم .

 هم یکیش رو بزرگ کنم ، بذارم تو اتاقم ، هم برا پاسپورت گرفتن نیازش داشتم .

برا همین ، یه دوش حسابی گرفتم و با اون شامپوای گرون قیمت !یه حالی به موهام دادم . بعدشم  با وسواس سشوار کردم . بعد از حاضر غایب  تک تک موهام هر کدومو سر جای خودشون خابوندم . یه کمی هم ژل ... ( فقط یه کمی !  فکر بد نکنیدا !!! من اهل این حرفا نیستم  ، فقط برا این که تو راه ، باد خرابشون نکنه ! ) روشون کشیدم .

 پیرهن آبی کم رنگ  اتو کشیدم رو که خیلی بهم میومد رو تن کردم ، بعدشم  کت تکی چار خونه سورمه ای رنگم رو پوشیدم و با احتیاط کامل از خونه زدم بیرون . بقیه ش رو بخون ...